Het buiten binnen

Op het einde van de oostvleugel is er een klein houten deurtje met een zilveren deurknop. Deze deurknop veranderd elk seizoen van vorm. Is het zomer, dan is het een zon. Als het lente is, dan is het een bloem. Wanneer het herst is, veranderd het in een blad. En bij de winter is het een sneeuwkristal. Open je deze deur dan kom je uit in een vrij knusse ruimte die zoals de deurknop veranderd, ook veranderd, maar in de tegengestelde richting. Is het winter dan is die ruimte zomer. Is het herfst dan zal het in de ruimte lente zijn. Hetzelfde geld voor zomer (winter) en lente (herfst).
Zomerinterieur: Er vormt zich een vijvertje in het midden. Er over komt een houten brug. De lucht is helderblauw en het gras fel groen. In de linkerhoek staat een pickniktafel met een mand dat zichzelf steeds hervult. Aan de rechterkant is er een zandbak. Hier kan je beachvolleyballen. De ruimte aan de kant van de muur is gewoon gras. Hier graast één schaap.
Herfstinterieur: Vanuit de deur gezien staan er in de twee hoeken voor je twee grote beuken waarvan de bladeren vuurrood, oranje en bruin zijn gekleurd. Er liggen bladeren op de grond en aan de rechterkant staat er zelfs een hoop om in te spelen. Het vijvertje is er nog steeds, maar er is geen brug meer. Die is vervangen door een houten bank dat naast het vijvertje staat. Het schaap is weg en nu ligt er een Golden Retriever pup in de plaats.
Winterinterieur: De kale bomen uit het herfstinterieur dragen een laagje witte poedersneeuw op hun takken. Het vijvertje is bevroren en perfect om op te schaatsen. Het bankje is weg en heeft plaats gemaakt voor een besneeuwde heuvel. Aan de rechterkant ligt nu genoeg sneeuw voor wel twintig sneeuwpoppen. De Golden Retriever pup is weg en nu licht er een ongevaarlijke ijsbeer te snurken. Hij is zo tam dat je er tegen kan gaan liggen en jezelf zo verwarmen.
Lenteinterieur: Het vijvertje is weer ondooit en er zwemmen twee vissen in. Ze worden Ying en Yang genoemd. Simpelweg omdat de ene vis zwart is met een witte stip en de andere vis wit met een zwarte stip. Aan de rand van de vijver hebben zich rotsen gevormd die helemaal doorgaan naar de rechtermuur. Van deze rotsen stroomt een waterval. Je kan door deze waterval heen gaan zonder nat te worden. In de rotsen is een grot waar rustige muziek speelt. Daar waar de ijsbeer lag, ligt nu een jong, grijs katje. Aan de oever van het vijvertje hebben we mama eend met haar 8 kuikentjes en hert huppeld ook ergens rond. In de twee grote bomen zitten twee paradijsvogels en tussen hen hangt een hangmat.

Aantal personen: Maximaal 5.

Ik liep de buiten binnen ruimte binnen en ging op de muur zitten. Ik verveelde me, wat wel meer dan eens voor kwam en had besloten me eens in deze ruimte te wagen. Ik had echter al snel besloten dat dit niks voor mij was, te zonnig, te zomers. De zomer was niet mijn seizoen en ondanks dat die deurkruk op stand 'ijskristal' had gestaan, was het hier te happy. Ik hield niet van dat neppe, ik vond het leuk wanneer iemand impulsief was, omdat ik zelf niet zo was.

Ik liep de buitenbinnen ruimte in en keek om me heen. Zomer, nogal oppervlakkig. Ik had liever de winter, spijtig. Ik ging aan het vijvertje zitten, aan het water. Tja, soms was het net of ik naar het water werd gezogen, dat had ik dan van mijn vader denk ik. Ik zag buiten mezelf en het schaap nog een meisje zitten die ik ook in de bibliotheek had gezien. Ik keek verveeld naar de verschillende goudvissen die in het vijvertje zwommen.