Het Drakenhoekje.

De uilenvleugen is net een ronde toren. Er zijn stalen baren waar tal van kleine draakjes op zitten. De draakjes zijn nogal klein en ze hebben een lichtblauwe buik. De rest van hun lichaam is donkerblauw en hun ogen zijn fel goud. Deze daakjes worden mini draken genoemd. De echte draken, de grote, zijn totaal anders dan deze. De mini draakjes zijn aanhankelijk, speels en lief. Ze bezorgen post. Dit is eigenlijk een godenmanier, maar communicatie mat de goden is verboden. De draakjes worden dan ook zelden gebruikt. De houten vloer zit meestal vol met witte poep, maar voor de gezelligheid van de draakjes hebben de meesten dat wel over. Je kan fijn met ze spelen en hun vlammen verwonden niet, maar verwarmen je juist. Als de vlammen je raken voel je je lekker warm vanbinnen en je huid is ongeschonden.

Maximaal 4.

Ik duwde een nogal gebogen deur open. Hij leidde naar een ronde toren. De kleine draakjes zatten allemaal op een stalen baren en begonnen vrolijk te brullen, of wat ze ook doen. Ik hoorde geslaag van vleugels en lachte vrolijk om hun reactie bij mijn intrede...

Voorzichtig liep ik tussen de poep door naar de draakjes. Ik had al een paar keer geschoven en had geen zin om onder de poep te zitten. Mijn favoriet draakje zat vrolijk op en neer te huppen op een van de baren. Ik liep grijnzend naar hem toe.

Ik volgde met mijn ogen een jongen dat naar een draakje grijnsde.
'Ze zijn prachtig, niet waar?' Vroeg ik.
Ik stak mijn arm uit en een draakje kwam er op zitten. 'Hallo, kleintje.' Ik drukte een vlinderkusje op het wangetje en het draakje bracht een hoog geluid uit van genot.

Ik schrok toen ik een meisjesstem hoorde. Ik had niet gedacht dat meisjes hier zouden komen. Mijn favoriet draakje kroop op mijn hoofd. 'au, ja, heel prachtig' zei ik droog en haalde hem van mijn hoofd en zette hem op mijn arm.

Ik lachte zachtjes om het draakje.
'Hij is lief. En grappig. 'Ik liep naar hem toe. Voorzichtig, want het was nogal glad. Voorzichtig streelde ik met een vinger over het snoetje van het draakje op zijn schouder.

Ik schoot in de lach toen hij vuur nieste over haar arm. 'Sukkel' zei ik droog en porde zacht in zijn blauw buikje. Hij vloog op en ging op mijn andere schouder zitten.

Ik keek het draakje geschrokken aan. Ik voelde wel warmte maar geen pijn.
'Juist, verwarmend.' Zei ik lachend.
Ik keek het draakje na, hoe het terug tussen de andere draakjes ging zitten en zun kop onder zijn vleugel stak, net als een uil.