The wet paradise

Wet paradise is het zwembad van Demi High! Er zijn twee soorten. Je hebt het grote, ronde zwembad waar je rondjes kan trekken in plaats van baandjes. Er is speciaal voor een rond zwembad gekozen, omdat het bestuur baandjes nogal saai vonden. En ze hebben gelijk! Wie wilt er nu nog een rechthoek als rond het nieuwe rechthoek is?! Anyways; aan de rand van het zwembad ligt goudkleurig zand en er staan verschillende palmbomen waar in de zomer een hangmat tussen hangt. Het tweede zwembad is kleiner en ovaal. Het is een bubbelbad met roze, groen of goudkleurig water. Dat hangt van zijn stemming af, van het zwembad, ja. Het heeft een humeur. Mensen noemen hem dan soms ook 'Humier.'
In de winter word er zelden gezwommen. Alkleen die dat het fijn vind om het heel koud te hebben...

Maximaal 8 personen.

Met slechts mijn zwembroek aan en een handdoek over mijn schouder lip ik daar naar binnen. Het was vroeg in de ochtend, om precies te zijn 7 uur. Waarom ik nu ging zwemmen? Nou ik vond het wel een goede opfrissing na de borrel van gistere. Niet dat ik veel op had, nee slechts 2 of 3 biertjes. Je dag goed beginnen was met een duik in het zwembad of een koude douche. Nou je kunt wel zien wat mijn keuze was deze keer. Ik legde mijn handdoek op een random plek neer en keek rond. Ik voelde hoe er kippenvel op mijn huid stond aangezien het toch aardig frisjes was. Met een duik sprong ik in het ronde zwembad.

Ik liep het zwembad binnen. Niet dit direct een eerste keuze van mij was geweest, maar ook vorig jaar was ik hier nooit geweest. Nu zou er toch niemand zijn, zo op het begin. In het water zag ik kronkels van iemand dat er in gedoken was. Wat verderop lag een handdoek. Toen de jongen boven kwam, herkende ik hem.
'Goeiemorgen, Dublin, zoon van Ares.' Zei ik met een brede grijns, mij hoofd een beetje schuin houdend.

Ik schudde mijn lange haar met een hoofdbeweging uit mijn gezicht en keek op naar het meisje dat grijnzend tegen mij sprak. Ik herinnerde me niet dat ik mijn naam gezegd had, pas laat realiseerde ik me dat zij het meisje was van de dames wc. 'Hallo Wc meisje' ik grinnikte aangezien dat nogal dom klonk. Ik zwom naar de rand toe en ging er op zitten. De druppels op mijn huid met de combinatie van de wind was ijskoud. toch pakte ik niet mijn handdoek om me af te drogen, ik wou altijd mijn grenzen verleggen. Iets wat ik zeker weten van mijn vader had, je grenzen verleggen was een groot deel van Oorlog.

Ik grinnikte zachtjes om de naam.
'Alice is goed genoeg.' Zei ik met een glimlach.
Ik keek hem even aan toen hij daar zo stond. Toen ik mezelf betrapte op wende ik mijn blik af en beet op mijn lip. Al snel zag ik het kleine, ovale zwembadje dat nu roze water had.
'Dan is dit dus Humier,' zei ik zachtjes, maar hoorbaar.

Ik stond op en keek haar grijnzend aan. 'Humier?' herhaalde ik vragend? Alice was een leuke naam, tenminste niet een idiote steden naam. Maar zij had natuurlijk ook geen Idiote vader. Het maakte me om eerlijk te zijn niet uit wie haar ouders waren of van wie ze afstamde. 'Ik ben niet bang voor roze water' grijnzend ging ik het water in. Vervolgens haar uitdagend aankijkend.

'Humier is het zwembad waar je nu in staat, sukkeltje.' Zei ik grijnsend.
'Het is koud,' mompelde ik telleurgesteld. Ik haalde mijn schouders op. 'Ach ja, balen voor mij.' Ik trok het het vestje en mijn shirt uit, netzoals mijn skinny en schoenen. Voorzichtig stapte ik in het zwembad met het roze water.

Ik keek hoe ze zich uitkleedde tot slechts een bhtje en slipje, met een grijns natuurlijk. Ik was een jongen, natuurlijk had ik netjes kunnen wegkijken. Maar dat was gay, niet dat ik iets tegen mensen had die gay waren maar ik was het niet. 'Je mag er zijn' zei ik naar de waarheid. Ze had een mooi lichaam, zeker. Ik was niet de type jongen die zich ging schamen over het feit dat hij iemand lekker of knap vond. Ik zakte lichtjes onderuit in het water en keek naar de lucht. Ik wou dat het nacht was, dat ik de sterren kon zien.

Ik bloosde lichtjes.
'Ik zou hetzelfde kunnen zeggen...' Begon ik traag. 'Maar ik zou niet weten hoé ik het zou moeten zeggen...'
Ik beet zachtjes op mijn lip en keek hem grijnzend aan. Zijn reactie afwachtend.

Ik keek haar aan en grijnsde slechts even. 'Het is niet moeilijk en al helemaal niet iets om over te blozen' vluchtig knipoogde ik naar haar. Ik keek naar mijn handen die onderwater waren en vervolgens weer op naar haar. 'Ik denk dat wij allemaal er mogen wezen, de kinderen van de goden' zo dacht ik er over. We waren allemaal knap, getalenteerd, zeker ook slim, waren een uitzondering op de normale mensen.

Ik haalde mijn schouders op.
'Mij maakt het niet uit. Ik had liever gehad dat hij niet mijn vader was geweest.' Ik staarde even naar mijn handen en keek terug naar hem. 'Zeus, je snapt het wel.' Het water werd eventjes heel koud en toen warm. Tot mijn verbasing was het water groen geworden.

Ik keek haar aan. Zeus dus, het was niet interessant. 'Doordat hij het met iedereen deed wie hij knap vond betekend niet dat hij geen leuk persoon is' ik volgde haar blik naar het groene water en trok even mijn mondhoeken op. Zelfs mijn vader, die door de meeste als een lul word gezien lijkt me af en toe wel oké? De goden waren tenslotte met een reden een god, niet zomaar. Zij waren letterlijk gekozen, niet zomaar geboren als wij.

Ik rolde met mijn ogen. 'Wel dus.' Zei ik nogal droogjes. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. 'Eigenlijk maakt het niet uit, we kunnen het toch niet veranderen.' Zei ik met een glimlach.

Ik keek haar aan en haalde mijn schouders op, het was haar mening al was ik het er niet mee eens. Ik vond niet dat wij echt in de positie waren om te oordelen, we kende onze ouders niet. Oké ik oordeelde zelf ook al probeerde ik dat te minimaliseren. 'Uhu' beaamde ik op haar laatste woorden. Vanuit mijn ooghoek keek ik naar haar, juist omdat ik haar niet het idee wou geven dat ik te veel naar haar keek.

Ik glimlachte naar het weter. Voorzichtig stape ik naar achter en ging op een verhoogje in het bad zitten. 'Anyways; Vertel me eens iets over jezelf.
Ik vouwde mijn handen in elkaar keek hem glimlachend aan.

Ik volgde haar met mijn ogen en keek haar vervolgens recht aan. 'Iets over mijzelf?' herhaalde ik alsof dat onmogelijk was. Mijn leven was niet bepaalt interessant, wie ik was was niet interessant. Slechts mijn vader, van wie ik afstamde werd als interessant gezien. 'Ik hou van de nacht, van de geur van gras dat net beregend is' het waren 2 hele onnuttige dingen. Maar als ik aan iets dacht dat me plezier gaf waren dat die 2 dingen, de nacht en beregend gras. Lichtjes grijzend en onschuldig keek ik haar aan.

Ik keek hem eerst verbaasd aan.'
'Alleen als het net op het gras geregend heeft? Anders niet?' vroeg ik verbaasd. Misschien waren deze vragen vervelend, maar ik vond hem best wel interessant op een enge manier. Maar ik was dan ook wel een beetje gek in mijn hoofd, denk ik.

Half lachend ging ik met mijn hand door mijn haar. 'Ik voel me nu een totale freak' grijnzend keek ik haar aan. 'Als het geregend heeft geeft de gras zo een frisse lucht af, terwijl je normaliter gras alleen ruikt als je er echt aan ruikt' groot grijnzend wende ik mijn blik af. Ik was af en toe apart, waar ik van hield was apart ja.

Ik lachtte zachtjes. 'Ik zie je al als een stofzuiger aan het gras gaan riuiken.' Ik gooiden lachend mijn hoofd in mijn nek. Ik voelde hoe mijn haar aan mijn rug kietelde en zwaarder was door het water toen ik weer naar hem keek.

Ik lachte om haar woorden en schudde heftig nee. Door die beweging vlogen er druppols van mijn natte haar door de lucht. Grijnzend leunde ik weer met mijn rug tegen de rand van het zwembad aan. 'Ik ruik dagelijks aan het gras' zei ik alles behalve serieus.

Ik knikte langzaam. 'Dat dacht ik al.' Ik grijnsde breed.Ik stond recht. Dankzij het water zag mijn lichaam even groen. 'Best wel schattig.' Ik knipoogde eventjes.

Ik grijnsde slechts naar haar en keek vervolgens weer naar de lucht. 'Dus nu weet ik wie je pa is, welke kracht heeft hij je meegegeven?' met een schuin hoofd keek ik haar aan. Het was niet heel belangrijk al vond ik het prettig om te weten. Voor mij was het altijd nuttig om te weten wat de mensen om je heen konden. Al gokte ik dat de kinderen van de goden zich niet echt met oorlog bezig hielden. Dat was begrijpelijk, daar was ik de uitzondering op.

Ik beet eventjes op mijn lip. 'Hmpf... Zijn bliksemtoestanden,' zei ik zachtjes. Ik draaide een rondje in het groene water. 'Elektructie is misschien een beter woord...'