Full of Music

Een random ruimte, geen mobilair dat het aankleed. Een ruimte die gevuld is met muziek, dat als enige. Aan de muren hangen spiegels, wat voor sommige een aanduiding is dat dit een danszaal is. Voor andere is dit een zaal om te chillen. Inspraak heb je niet om de muziek keuze, het is random. Als je er niet van houd kun je deze ruimte maar beter verlaten.

3 á 4 mensen

Om even duidelijk te maken hoe het met de muziek zit. Elk persoon die de ruimte als laatste verlaat moet een liedje kiezen en een link van de youtube klip hier neer zetten. Hier heb ik voor gekozen omdat je zo nieuwe dingen tegenkomt.

https://www.youtube.com/watch?v=U0CGsw6h60k

Met een boek in mijn handen besloot ik om naar een ruimte te gaan die ik vorig jaar had 'ontdekt' in het midden van het semester. Soms danste er wat mensen. Als het meisjes waren was het altijd wel leuk om er naar te denken. Soms wat stelletjes die samen wat romantiek via muziek wouden door een samen dans te doen. Zelf moest ik echt al op de dansvloer gesleept worden om in beweging te schieten. De muziek die nu opstond was niet echt wat voor mij. Nja, voor mij maakte het niet veel uit. Alleen wist ik wel dat ik van rustige liedjes hield of juist rock. Deze beat was aanstekelijk dus ik besloot maar om plaats te nemen en verder te lezen.

De enige deur in deze gang sprak me aan, niet letterlijk nee figuurlijk. Met een snelle pas liep ik er heen en gooide ik de deur open. Een walm van muziek kwam me tegemoet terwijl er slechts een persoon in de kamer zat. Ik wist niet precies wat ik moest zeggen door mijn brute inval, al waren woorden hier niet echt verstaan baar gokte ik. Twijfelend of ik naar binnen moest gaan of moest vertrekken bleef ik in de deuropening staan. De jongen had een boek in zijn hand, want eigenlijk aanduiden dat hij wou lezen. Misschien was het beter om te vertrekken? Vragend keek ik de jongen aan, het was zijn keuze.

Ik zat net op een spannend stukje, maar toch dwong ik mezelf op te kijken toen ik de deur hoorde dichtvallen. Gelukkig stond de muziek niet al te luid. Mijn bril werd beter opgezet. Twijfelend stond een jongen aan de deur. Ik glimlachte even naar hem. "Hey!" Mijn bladwijzer ging tussen de pagina's waar ik gebleven was. Ik kon zo wel weer verder...

'Ook hallo' antwoorden ik met een glimlach. Juist doordat de jongen niet twijfelde om me toe te spreken ging ik naar hem toe. Ik hield niet van twijfels, al zat ik zelf natuurlijk vol met twijfels. 'Dublin' stelde ik mijzelf voor terwijl ik naast hem neer plofte. Natuurlijk vonden mensen mijn naam raar, wie noemde zijn kind nou naar een stad in Duitsland. Nou ik was in Dublin geweest en het was niet zo spectaculair, dus ik had geen flauw idee waarom ik zo heette. Ik vond het prima, het was maar een naam, iets wat niks over je zei.

De hoofdstad van Ierland als naam? Dat was ook nog eens apart. "Ik heet Ethan." glimlachte ik een beetje. Nee, ik had niet echt een speciale naam. Mijn moeder was erg on-origineel geweest toen ze me een naamgeving moest geven. Het liedje bleek echt een meidenlied te zijn. "Aparte naam heb je trouwens."

'Originele opmerking' zei ik grijnzend over zijn opmerking op mijn naam. 'Ouders zijn nu eenmaal een raar volk, tenminste die van ons' goden waren vaag. Ik kende ze niet en had daar ook niet de behoefte naar. Ik beet op mijn onderlip, lichtjes balend dat ik het onderwerp nu weer naar ouders gebracht had. Slim was ik, op een hele sarcastische manier. Ik luisterde naar de muziek en trok vervolgens lichtjes mijn wenkbrauwen op. Ik was geen echte muziek-fan maar dit vond ik wel oké, er zat een goede beat in.

"Het voelt zo raar; zoon te zijn van een God." Daarbij was ik een regelrechte sukkel in alles. De hele school liet me niet gemakkelijk voelen. Liever had ik het niet over al de Godheid en hij leek er ook niet echt over te willen praten. "Mijn moeder is echt zo voorspelbaar, vandaar Ethan..." grinnikte ik zachtjes. "Eerste jaar hier?"

OFF TOPIC;
Mooi niet dat ik dit allemaal ga lezen. Nooit niet xo

Ik keek opzij naar hem en trok lichtjes mijn mondhoeken op. 'Zoon zijn van een god of godin is afschuwelijk, als ik eerlijk ben had het van mij niet gehoeven' ik grinnikte bij die gedachte. Ik wist nog heel goed toen ik voor het eerst mijn kracht ontdekte. Een van mijn vingerkootjes schroot uit mijn hand toen ik haastig met iets bezig was. Niemand zag het, maar ik zelf was me dood geschrokken. Voor dagen had ik in paniek in mijn kamer gezeten, niet wetend wat er met mij aan de hand was. 'Ik ben nieuw ja' zei ik nog half in gedachten.

"Ik accepteer dat ik 'speciaal' ben, maar deze school... Het is zo raar. Leven met gaven, het liefst van al ben ik dood in plaats van ze te hebben." Dat was doodserieus, maar ik was een watje. Zelfdoding was iets waar je lef voor moest hebben. "Veel geluk dan hier op school. Je kan het wel vergelijken met de hel."