Chillalaise

Deze kamer is echt uniek en soms irriteerd hij mensen. De naam is gekozen door de eerste die de kamer betrad. Een surferdude (Die nogal vaak Chill zegt.) en geobsedeerd is met mayonaise (Mayonaise is zijn woord om te zeggen dat iets heel cool is...). In een verspreking was het eerste wat hij zij: 'Chillalaise'. Sindsdien staat er op de houten deur een vergulden plaatje met de naam: 'Chillalaise' op. Binnen in de kamer zijn de muren erg somber. Ze zijn zilver met elektrisch blauwe spetters op. De muziek de er altijd speelt, stemt zich af op het humeur van de gene die de kamer betreed. In het midden van de ruimte is een soort 'kuil'. Dit is een groot vierkant gat met een zachtje matras in. Aan de rand van deze kuil staan allemaal kussens waar je tegen kan leunen. Aan de muur hangt een groot scherm waarop je gedachtes afgebeeld word. Voorzichtig dus als je niet alleen bent. De verlichting past zich ook aan aan je stemming of aan wat je wilt. Soms is die gewoon rood, maar dan komt er een discobol uit de muur en heb je allemaal lichtjes. De kamer krijgt altijd de stemming van degene die het laatst binnen komt.

Maximaal 2 personen.

Zoals elke deur waarvan ik niet wist wat er achter verschuilde opende ik ook deze. Bij het zien van het meubilair binnen grijnsde ik diep. Deze kamer was chillaise ja, al wist ik natuurlijk niet waar die laise van kwam. Maar was dat echt belangrijk? Nee. Ik ging naar binnen en liet de deur achter me dicht vallen. Met mijn handen in mijn broekzakken liep ik de kamer een keer rond, kijkend naar het mobilair. Het liefst schopte ik mijn schoenen uit en sprong ik in de kuil. En waarom eigenlijk ook niet? Er was tenslotte niemand. Zo gedacht zo gedaan!

Mijn blik viel op een deur die ik nog nooit had gezien. Chillaise, stond er op plaatje met vergulde letters. Ik fronsde kort en licht maar opende uiteindelijk de deur. Een kamer met sombere muren met in het midden een kuil keek me aan. Er zat iemand in de kuil en ik beet zacht op mijn lip en verschuilde mezelf in de schaduw van deze ruimte.

Ik ging rechttop zitten toen ik het geluid van de deur opende, iemand kwam binnen. Doordat ik in de kuil zat was de persoon niet zichtbaar voor mij. 'Hallo?' mompelde ik nogal wantrouwig. Ik was op mijn hoede, al leek het me natuurlijk sterk dat ik zomaar aangevallen zou worden. Ik stond op en zag vervolgens een gestalte van een meisje. Lang golvend haar hing over haar schouders heen. 'Hallo' zei ik dit keer minder wantrouwig met een glimlach. Ik draaide en lok uit mijn gezicht en hield mijn hoofd lichtjes schuin.

Hij had me gezien en ik doe een stap naar voren. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. "Hallo" zei ik uiteindelijk terwijl ik kort mijn blik over hem laat glijden. Hij draaide een pluk haar uit zijn gezicht, even grinnek ik. "Bailey, aangenaam."

OFF TOPIC.
Ik houd van deze kamer ♥

'Aan genaamd' zei ik net voordat ik weer ging zitten. 'Dublin, maar kom ook zitten' ik keek haar met een schuin hoofd aan. Blijven staan was zo droog, plus was dit gewoon een leuke plek. Ik trok mijn benen op en keek even kort naar mijn sokken. Gelukkig waren ze gewoon simpel zwart, niks beschamends. Met een grijns keek ik op naar haar.

Ik trapte mijn all stars uit en ging naast hem op het matras zitten en leunde tegen de kussens aan. Een langzame maar opgewekte muziek was er te horen en ik besefte dat het mijn stemming was. Niets om me voor te schamen dus. Ik besloot niets over zijn naam of god te vragen, waar is het nodig voor? Een stilte werd gecreerd en ik dacht na. Ik deed niets anders dan nadenken.