de bandkamer.

Deze kamer is héél speciaal. Hij geeft de band tussen twee mensen weer. De band die er al is, die nog gaat komen, of die de beide personen graag willen dat het wordt. Als je gewone vrienden wilt zijn, of al bent, dan wordt het gewoon een kamer met wat spellen, en een leuk tafeltje om te babbelen, iets heel gezelligs dus. Als je meer bent/wordt dan alleen vrienden, verandert de kamer in iets heel romantisch. een rozengeur die de kamer vult, een paar kaarsen die beginnen branden en een romantisch tafeltje waar je kan eten, of gewoon gezellig kan zitten. Er staat ook een tv, met een zetel ervoor, die natuurlijk alleen romantische films draaien. Als je geen band hebt of alleen bent, is de kamer gewoon wit. Als je elkaar haat, zou je best niet in deze kamer komen. dan verandert die in een donkere kamer met onweer in plaats van plafond.

Maximaal aantal personen: 2 natuurlijk.

Ik liep een deur in waarvan ik dacht dat het een leslokaal was waar ik moest zijn. De kamer was wit en de deur was verdwenen. Fijn, nu zat ik hier ook weer vast. Ik ging op de witte grond zitten en keek om me heen, deze kamer was leeg, en dat was irritant. 'hallo?' vroeg ik, een paar echo's volgden. Ik zuchtte zacht en legde mij neer.

Geruchten over de bandkamer gingen de school door, al langere tijden. Mijn nieuwschierigheid overwon het en ik liep naar de deur toe waar de bandkamer achter verschool. Zacht opende ik de deur en ik keek rond. Een witte kamer en Lucas, een aangename verrassing. 'Lucas?' Vroeg ik verbaasd en ik hoorde de deur achter me in het slot vallen en de deur verdween. Ik grimaste kort terwijl een laatste blik door de kamer gleed.

Ik zat op de grond en toen ik mijn ogen opendeed omdat ik een stem hoorde was de kamer helemaal veranderd. 'hoe heb je dat gedaan?' vroeg ik verbaasd toen de kamer iets helemaal romantisch had. Ikzelf kende deze kamer niet, maar misschien zij wel.

'Magische krachten', zeg ik net zo verbaasd als Lucas en ik laat mezelf op de bank neer'ploffen' terwijl ik even glimlach. 'Wat spook jij hier allemaal uit trouwens? En nog belangrijker he... Hoe komen we hier uit?' Ik maak een gebaar naar de deur die is verdwenen. 'Misschien moet je wel een kikker kussen gezien de kamer', zeg ik half grappend.

Ik keek haar even aan, ik dacht niet dat ik een kikker zou moeten kussen, dat merkte ik duidelijk aan de kamer. 'Ik weet het niet, ik dacht dat het leslokaal hier zou zijn, maar blijkbaar niet dus.' mompelde ik en keek om me heen. 'wauw, ze zijn wel grondig.' mompelde ik meer tegen mezelf terwijl ik de chips in de vorm van hartjes bekeek.

Ik grijnsde breed als ik zijn gemompel hoor. 'De bandkamer is alles behalve een leslokaal.' Met een verfijnde blik keek ik naar de chipjes en de rest van de aankleding van de kamer. Alles was roze, en licht aangekleed. 'Grondig met wat?' Vroeg ik afwezig terwijl ik naar de vaas met roze keek.

'met hun romantische gedoe' zei ik en nam een chipje, maar wel lekker.' Ik keek even om me heen. Ik keek even naar de tv en nam de afstandsbediening van de tv. Ik zette de tv op en keek even naar de keuzemogelijkheden, alleen maar romantische films. Ik zette de tv weer uit.

Ik grinnikte zacht. 'Je zorgt er zelf voor Lucas.' Met een geamuseerde blik keek ik naar de tv en daarna naar Lucas. 'Weet je hoe we hier wegkomen? Dat vroeg ik net ook maar toen kreeg ik geen antwoord.' Een beangstigend gevoel dat ik hier nooit meer uitkwam, gaf me een beknellend gevoel en met grote ogen keek ik naar de muren.

Ik keek haar even aan. 'ik denk dat we ofwel hier een paar uur moeten zitten, ofwel dat je gelijk hebt over dat kussen' zei ik en keek haar even schamper aan. Ik ging op de bank naast haar zitten en maakte me het gemakkelijk.

Ik kreunde zacht. 'Hoeveel lessen mis ik dan wel niet? Veel in ieder geval.' Ik pakte een kussen dat naast me lag en ik speelde met de puntjes. 'Maar toch zit ik liever hier dan dat ik een kikker moet kussen.' Ik ril bij de gedachte en schud het ook snel van me af. Kleverig en nat, zo zou dat voelen denk ik.

Ik trok even mijn wenkbrauw op toen ze me een kikker noemde. Ik keek even in een spiegel die er omhoog hing. Ik zag er toch niet uit als een kikker? Ik nam nog een chipje en keek naar het zwarte beeld van de tv.

Zacht porde ik Lucas. 'Zeg Lucas, wat is er met je gebeurd? Je doet anders dan eerst.' Fronsend keek ik hem aan.

'anders?' vroeg ik en keek haar aan. 'ik denk dat ik weet hoe we hieruit geraken' zei ik tegen haar en richtte mijn blik op iets anders dan haar. 'En ik denk dat je het zelf ook wel weet' mompelde ik er na.

Ik knikte. 'Kortaf, en je lacht minder.' Met mijn wijsvinger "duw" ik als het ware zijn mondhoeken omhoog. 'Blijven lachen', zeg ik even glimlachend. Zijn woorden drongen vaag tot me door tot ik opeens omhoog schiet. 'Ohja? Hoe dan?'

Ik grinnikte zacht en keek haar aan. 'valt het niet op?' vroeg ik en glimlachte nu nog maar een beetje. 'de roze kamer, de romantische brol enzo, weetjewel?'

'Weet je wel, Lucas niet vaag doen.' Mompel ik terwijl ik het kussen stevig vast pak en naar Lucas kijk. Ik kan niet aan zijn blik ontkomen. Ergens weet ik wel wat hij bedoeld maar dat geef ik niet toe, niet nu.

'volgens mij willen ze gewoon dat ik jou kus, en dat we hier dan pas uit kunnen' zei ik en keek naar de grond. Goed dan, als zij zo graag wou doen alsof ze het niet begreep, zou ik het wel meteen zeggen zoals het moest.

Ik kneep het kussen fijn. De woorden die ik niet onder ogen wou komen sprak hij gewoon hoppa uit alsof er verder niets zou gebeuren nadat hij dat had gedaan. 'Nou waar wacht je op? Dan kun je gaan.' mompel ik.

Ik keek haar aan en trok mijn wenkbrauw op. 'misschien wil ik nog niet weg?' vroeg ik. Het was waar, ik wou haar misschien graag kussen, maar eigenlijk wou ik nog lang niet weg.

'Niet?' Mijn blik word helder en ik glimlach voor het eerst sinds tijden echt. 'Serieus? Of zit je me te plagen?' Ik legde het kussen terug op de plek waar hij vandaan kwam en keek hem aan.

Ik keek haar aan. 'natuurlijk, het is hier gezellig' zei ik. 'met jou.' zei ik er nog achteraan en glimlachtte even naar haar.

Even omhelsde ik Lucas en ik voelde mijn wangen rood worden. 'Sorry, dat had ik niet moeten doen.' Ik kuchte even. 'Maar ik ben blij dat ik je tegen ben ik gekomen Lucas.' Ogod, ik ben echt slecht in dit soort dingen. Vroeger al, nu nog steeds.

Ik keek haar aan en glimlachtte zelf een beetje verlegen. 'ik ben ook blij dat ik je tegengekomen ben' zei ik en glimlachtte naar haar.

'Mooizo, anders hadden we een probleem.' Snel pak ik het kussen weer vast om mezelf een houding te geven. 'Door dat kikkerverhaal zit ik steeds met een sprookje in mijjn hoofd.' mompel ik zacht en bedachtzaam.