de kamer met verschillende plaatsen.

"Een euro voor je gedachten Lucas", zeg ik zacht grinnekend terwijl ik de laatste schelpen voor me uit, richting de zee gooi.

Ik keek op en glimlachtte. 'Oh, ik vroeg me gewoon af waarom jij dan geen krachten hebt en ik wel' vroeg ik raar.

"Kracht zal ik het niet noemen, ik ben gewoon slim. Klinkt arrogant ja dat weet ik maar hoe moet je het anders verwoorden? Ik weet veel en weet op de meeste dingen een oplossing." Ik haal mijn schouders op. "Het wijkt zo af van wat jullie allemaal kunnen."

Ik grijnsde breed. 'apart zijn is goed' zei ik en stak mijn duimen op. 'toch beter dan alledaags.' Ik glimlachtte even naar haar en keek weer naar de zee.

"Hm, wat valt er dan bij jou onder alledaags?" Een nieuwschierige blik word onderdrukt en ik grinnek zacht als hij zijn duimen opsteekt.

Ik haalde mijn schouders op. 'zoals mezelf denk ik. een gewone halfgod met een gewone kracht, geen kracht zou pas origineel zijn' zei ik en keek haar even aan met die blik van zoals-jij-dus.

Ik zag zijn blik en wend mijn eigen blik af en staar voor me uit. "Wrijf het er maar in dat ik geen kracht heb. Wat is de jouwe als ik zo vrij mag zijn die te vragen?" Mijn stem klinkt een tikkeltje geergerd terwijl ik hem kort aan kijk. Hij is de zoveelste persoon die het er even dik bovenop legt dat ik geen kracht heb.

'Ik kan de aarde laten barsten.' zei ik en zuchtte zacht. 'echt irritant als ik boos ben' zuchtte ik en keek ook weer naar het water. Had ik haar van streek gebracht?

"Hm, ik denk dat het dan beter is met wat ik zeg?" zeg ik zacht grinnekend. "Als ik boos ben bedelf ik je met boeken", zeg ik half lachend. Ik kan niet snel boos of geergerd blijven, tot mijn grote ergenis. Dat zou ik soms wel eens kunnen, iets langer dan een minuutje boos of iets dat er op lijkt zijn. "Wel interressant trouwens, de aarde laten barsten." zeg ik bedachtzaam.

'eigenlijk niet' zei ik en zuchtte zacht. 'ik snap niet wat het nut daarvan is' zei ik en keek haar even aan. 'bedelven worden onder boeken daarintegen is wel interessant' zei ik en grinnikte zacht.

"Alles heeft een reden, alleen die weet je niet altijd", zeg ik laconiek terwijl ik een vaag wegwerp gebaar maak. "Tja, wie wil er nou niet bedolven worden onder boeken en kennis? Iedereen toch?"

Ik grinnikte zacht. 'jep, je hebt helemaal gelijk.' zei ik en glimlachtte zacht.

"Weet ik", zeg ik ook grinnekend. "Je hebt niet voor neits hersens he, of te veel."

Ik grijnsde. 'te veel in jou geval zeker?' vroeg ik en grinnikte. Ik nam een schelp en gooide die met een harde plons in het water.

"Je bent slim, hoe raad je het?" Grijnzend volgt ze het steentje en gooi er dan zelf ook een in. Iets minder ver, maar je bent niet voor niets een meisje. met een vluchtig gebaar veeg ik wat zand van mijn broek en gooi dan nog een steentje.

Ik glimlachtte en volgde met mijn blik de steentjes die ze erin wierp. 'Ik ben gewoon helderziend denk ik' zei ik en glimlachtte naar haar.

"Nog een kracht, zozo toe maar doe maar duur." Ik probeer sceptisch te klinken, wat overigens niet echt lukt. "Heb je nog meer dingen die leuk zijn om te weten?"

Ik grijnsde. 'niet echt, buiten mijn voorliefde voor water dan' zei ik en knikte even naar de stortregen en de zee. 'maar dat had je waarschijnlijk al gemerkt.' Ik glimlachtte. 'en over jou?'

"je liefde voor water heb ik gemerkt." zeg ik grijnzend terwijl ik naar de lucht knik. Bedachtzaam kijk ik naar de onstuimige zee. "Ik ben een echt nacht mensen, gek op natuur, en ik denk te veel na. Hoe interressant kan je zijn?"

Ik grijnsde. 'boeiend' zei ik en glimlachtte. 'nacht? wat heb je daaraan nou?' vroeg ik nieuwsgierig.

Ik haal mijn schouders op. "Ik weet niet, het heeft iets. Iets magisch, alsof je de wereld vanuit een heel andere kant bekijkt. Alles is in de nacht anders dan overdag."

Ik grijnsde. Zo had ik het nog nooit bekeken. 'hm, dat kan wel kloppen' zei ik en keek naar de zee.

"Volgens mij klopt het wel. De nacht heeft gewoon iets waar de dag niet bij komt."

Ik knikte. 'je hebt misschien gelijk, maar ik vind het nogal donker' zei ik en glimlachtte.

Zacht frons ik. "Dan neem je toch een lichtje mee? Die zijn er genoeg."