de bandkamer.

'Leuk voor die Bailey' zei ik en keek naar haar. Ik wiebelde even wenkbrauwen en grinnikte zacht.

'Vind je ook al? Ik vind het ook al enig, vooral omdat ze er nog geen gebruik van heeft gemaakt.' Ze grinnikte toen hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.

Ik grijnsde. 'goed, ik wil niet dat Bailey's longen worden aangetast door de sigaretten' zei ik en keek haar aan.

'Ik ook neit eerlijk gezegd, heb geen zin in zwarte dingen in mijn lichaam.' Ik keek hem even in de ogen en glimlachte toen weer.

Ik glimlachtte naar haar. 'goedzo' zei ik en keek haar aan. 'ik hou niet van meisjes die roken.'

'Dan hou je wel van mij', zeg ik nog steeds met die glimlach rond mijn lippen.

Ik keek naar haar en wiebelde even met mijn wenkbrauwen. 'maar als je rookt niet meer' zei ik en grijnsde. Ik was niet van plan om erbij te vermelden dat ik vroeger zelf een hele tijd gerookt had, dat was bijkomende informatie.

'Dan heb ik nu een reden om nooit te gaan roken', grinnik ik zacht terwijl ik even knipper met mijn ogen. Hoe laat zou het zijn? Ik keek op mijn horloge maar hij stond stil. Ach wat maakt het uit hoe laat het is.

Ik keek naar haar en glimlachtte. 'en hoe laat is het?' vroeg ik onverschillig en keek even om me heen.

Ik haalde mijn schouders op. 'Geen idee, mijn horloge stat stil maar eerlijk gezegd maakt het me niet uit hoe laat het is. Ik ben hier met jou, dat ishet enigste wat telt.' de laatste woorden fluisterde ik bijna terwijl ik naar de grond keek.

Ik keek op naar haar en glimlachtte even. Dat maakte me blij om te horen.

Ik kuchte even om mijn eigen gedachten op een rijtje te krijgen. Waar was ik mee bezig? Zo was ik normaal nooit. 'Sorry', zeg ik net zo zacht.

Ik keek haar aan en legde mijn hand op de hare, als geruststellend gebaar. 'niet erg, geen zorgen' zei ik en glimlachtte.

Dit keer ontweek ik zijn blik niet en glimlachte terug. 'Oke.' Mijn stem klonk schor en ik kuchte nog eens. Zijn hand gloeide op de mijne maar ik zei niets. Zo kon ik wel uren blijven staan.

Na wat wel een eeuwigheid leek te duren haalde ik mijn hand weer van de hare en legde die in mijn schoot. Ik was niet goed in die dingen, een ramp komt nog het dichtst in de buurt. Ik glimlachtte naar haar en neuriede een liedje.

Ik grinnikte zwak en keek kort naar Lucas. De twee muziekjes door elkaar klonken raar en ik prikte Lucas zacht in zijn zij. Ik bedacht me en schudde mijn hoofd. 'Nee laat maar, niet belangrijk.'

Ik keek naar haar. 'wat is er?' vroeg ik meteen nieuwsgierig.

'Niets, ik wou alleen zeggen dat er twee muziekjes door elkaar heen klinken. Dat klinkt.. raar?' Ik grinnikte weer. 'Ben niets gewend, maar oke dat maakt niet uit.'

Ik glimlachtte. 'Sorry, ik zal je niet meer verwarren met mijn geneurie' zei ik en ging voorzichtig met mijn hand door haar haar.

Ik rilde toen ik zijn aanrakingen voelde en glimlachte. 'Het maakt niet uit, ga gerust verder', zei ik en ik pakte zijn hand weer vast.

Ik keek naar haar en glimlachtte. Ik bleef met mijn andere hand door haar gaan en keek naar onze handen.

Ik ging wat dichter naast hem zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik vroeg me af waarom ik Lucas nooit eerder heb ontmoet de afgelopen jaren. 'Hoelang zit je nu al hier op school?' Mijn stem klonk zacht door de muziek en al het andere geluid in de kamer maar dat maakte niet uit. Hij had het waarschijnlijk wel gehoord.

Ik keek hoe ze haar hoofd op mijn schouder legde en bleef zacht door haar haar strelen. 'ik zit hier, nu al 2 jaar denk ik' zei ik en keek naar haar. 'en jij?'

Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op zijn strelende bewegingen en een glimlach sierde rond mijn liepen. 'Vijf jaar ongeveer, misschien wel zes. Het zijn in ieder geval vijf of zes jaar te veel.'

Ik keek naar haar en grijnsde. 'hoe komt het dan dat we elkaar niet sneller zijn tegengekomen?'